چند روز بود میخواستم بنویسم، اما بیان سرناسازگاری داشت ، عملا هیچ فعالیتی نمیتونستم داشته باشم، حتی کامنت گذاشتن، اما الان شرایط بهتر شده، نمیدونم برای شما هم اینجوری بوده یا نه، به هر صورت ، میخواستم یه موضوعی رو  در مورد خودم باهاتون مطرح کنم، منم مثل خیلی از شما ها، اون دوازده روز بد یا متفاوت یا هر چیز دیگه رو تجربه کردم و به نسبت عمیق، اونقدری که نزدیکی های محل زندگی من هم بی نصیب نموند، کاری به اون ماجرا ندارم، جمیع اتفاقاتی که توی چند ماه اخیر توی زندگیم افتاد و منطقیش این بود مضطرب بشم، بترسم ، نگران باشم یا بالاخره یه واکنش این شکلی نشون بدم رو در کمال آرامش سپری کردم، دلیلش رو هم نمیدونم، انگار یه مکانیسم دفاعی درون من فعال شده، شاید یه جور خود فریبی، شاید یه جور فرار از واقعیت ، شاید احساسات سرکوب شده، نمیدونم چی بود و چی هست ، فقط میدونم بشدت آروم هستم، هیچ واکنشی نشون نمیدم، شدم یه تماشاچی، بدون ترس، بدون دلهره و بدون قضاوت ، از همه چیز ساده میگذرم، وقتی ظهر گرما از اون صدای وحشتناک همه ی در و همسایه ، راهیه خیابون شدن و داد و فریاد میکردن، من برگشتم توی خونه ، برای پیرزن همسایه آب یخ آوردم ، بعد هم برگشتم توی خونه و سرم رو گذاشتم روی بالش و عمیق خوابیدم، توی کار هم اینجوری ام ، توی همه ی مسائل دیگه هم اینجوری ام، یه جوری که مدام از اطرافیان میشنوم چطوری میتونی توی فلان موقعیت اینقدر آروم باشی، آخه من عملا تلاشی هم برای اون آروم بودنه نمیکنم که بخوام بتونم یا نتونم ، اون آرامشه خودش داره میاد ، من نمیدونم منبع و منشاش چیه ، فقط میدونم اون آدم همیشه هیجانزده قبلی نیستم ، اون آدمی که در لحظه واکنش نشون میده ، نیستم ، انگار یه بخشی از مغزم که مربوط به استرس و اضطرابه خاموش شده و وقتی توی شرایط استرس زایی قرار میگیرم، به خودم میگم ولش کن، فعلا به وظایفت برس، بعدا زخم هات رو خوب میکنی و تمام فشار ناشی از اون شرایط یهو نادیده گرفته میشن و محو میشن، اصلا درکی از شرایط ، اونجوری که هست ، ندارم ، موقعیت رو کاملا برای خودم متفاوت برداشت میکنم و طبق اون برداشت مغایر با حقیقت رفتار میکنم ، اینجوریه که انگار اصلا اتفاقی نیفتاده ، در صورتی که در بطن اون اتفاق هستم...

شما تا حالا اینجوری شدین ؟ اینکه یهویی ، بدون تلاش آروم بشید ؟ اینکه هیچ اتفاقی حالتون رو تغییر نده ؟ به نظرتون خوبه یا بد؟ بنظرتون موقته یا همیشگی ؟ بنظرتون آرامش قبل از طوفانه یا یه ساحل آرومه ابدیه؟

دوست دارم از تجربیاتتون بهم بگید...

بعداً نوشت : بنا به دلایلی کامنت های این پست تایید نمیشن.